મારા વ્હાલા મને પાછો નાનો બાળક બનાવ,
મારા મનની વાતુ ને સાંભળી માનવ બનાવ,

હતી એ જીન્દગી કેવી સરળ અને સીધીસાદી,
મારા ચરતા વિચરતા મનને કાબુએ બંધાવ,

મુઝાતા એ વમળ કેરા હિલોળા ઝુલે હિંચકે,
મારા પ્રભુ હવે મને શૈશવકાળ પાછો અપાવ,

નથી ઉપડતુ આ ભરેલુ બેડુ મારાથી માથે,
ઓ પ્રિય આ ભારને થોડો તો માથેથી હટાવ,

વિનંતી સાંભળ મુજ તુક્ષ પથ્થર તણાની,
બનાવી તુજ સેવક ચરણની ધુળ તો બનાવ,

નીશીત જોશી