આવી ગયા

આવી ગયા સાત સમંદર પારથી, કુશળતા તો જણાવો,
તરસ્યા રહ્યા અમે રણમા, જરા મૃગજળ ને તો જણાવો,

પનઘટ પણ થયેલુ સુનુ, વાંસળી બંધ થઈ વાગતી,
ક્યારે ભરવા આવશો ગાગર, તટ જમુનાને તો જણાવો,

વાંધો નહી , વહેલુ મોડુ થયે રાખે, ગોકુળના કામમા,
ગલીઓ થઈ સુની, પગ માંડશો ક્યારે માટીને તો જણાવો,

રગડોળાઇ જશુ તે રાહ પર, જ્યાંથી થયા હશો પસાર,
મહોબ્બત થઈ ગઈ છે, એ વાત વ્યાકુળ હ્રદયને તો જણાવો,

આવ્યા 'ને મૌસમ ખીલી ઉઠી આ ઉપવનમા હવે તો,
એ કળીઓને બની ને ફુલ, આ બાગમા મહેકવાને તો જણાવો.....

નીશીત જોશી

पहोच गये हम

अब तेरीही गली पहोच गये हम,
अब दिलकी हेली पहोच गये हम,

जो भी हो अरमान दिलके तेरे,
दिल ले पुरा खाली पहोच गये हम,

किस्मतको छोड दिया तेरे हवाले,
एक ले नयी कहानी पहोच गये हम,

मुह मोडना एक अदा थी प्यारकी,
प्रेमकी ले एक हसी पहोच गये हम,

खता ना कहो अपने प्यारको प्यारे,
ले महोब्बतकी जोली पहोच गये हम,

बागो के फुल भी ना मुरजायेंगे अब,
ऐसी ले प्यारकी डाली पहोंच गये हम,

न जरुरत रहेगी अब आवाज देनेकी,
बनके तेराही खयाली पहोच गये हम.......

नीशीत जोशी

ક્યાં ચાલ્યા તમે

વાત અધુરી રાખી ને ક્યાં ચાલ્યા તમે,
કાનમા કહી નાખી ને ક્યાં ચાલ્યા તમે,

રહી ગયા અભરખા મનના બધા જ,
દિલને તીર દાગી ને ક્યાં ચાલ્યા તમે,

વાર્તાના સહભાગી હતા તમે પણ તો,
વાર્તા અધુરી મુકી ને ક્યાં ચાલ્યા તમે,

નહી માને કોઇ આ દિલની વાત પણ,
મંદ મંદ મુશ્કરાઇ ને ક્યાં ચાલ્યા તમે,

વાંક કોનો હતો કેમ કહેવાય એ પ્રેમમા,
જોબનીયુ પડતુ મુકી ને ક્યાં ચાલ્યા તમે,

આવો તો ખરા, અમીદ્રષ્ટી કરો તો જરા,
પછી એ નહી પુછીએ કે ક્યાં ચાલ્યા તમે.....

નીશીત જોશી

શું શું થયેલુ ?

તુજ સંગ સબંધ બાંધ્યો ત્યારે શું શું થયેલુ ?
લાગણીઓ પ્રસરી હતી ત્યારે શું શું થયેલુ ?

જવાબ આપજે તુ મને એ બધી વાતોનો,
સ્વાસેસ્વાસે નામ આવ્યુ ત્યારે શું શું થયેલુ ?

નીશીત જોશી

जरुरी नही

जरुरी नही तुमसे आज बात हो....
सारा जीवन तो संग ही बीताना है,

जरुरी नही हम रास्ता भुल जाये....
हर रास्ता तो तुम्हे ही बताना है,

जरुरी नही हम जलते रहे यहां.....
जला चिराग तो तुम्हे ही बुजाना है,

जरुरी नही हम रुठ जाये तुमसे....
रुठेको तुम्हे ही तो फुसलाना है,

जरुरी नही हम आये तेरे द्वार.....
तेरे द्वारपे तो तुम्हे ही बुलाना है ।

नीशीत जोशी

એક મુલાકાત

આજે એક મુલાકાત થઈ ગઇ,
રાહમા સંગ ગુફ્તગુ થઈ ગઇ,

સાંભળ્યુ હતુ ઘણુ તેના વિષયે,
શબ્દોપરની પરીભાષા થઈ ગઇ,

અંધારે બેઠા હો જ્યારે એકાંતમા,
યાદોની તે સહસંગાથ થઈ ગઇ,

આંખો સાથે જાણે જુગજુગનો સાથ,
એવીતો એની સંગ મિત્રતા થઈ ગઇ,

નામ પણ સૌનુ જગજાણીતુ તેનુ,
તે 'ગમ'ના નામની ચર્ચા થઈ ગઇ....

નીશીત જોશી

ભુલી ગયા આપ

ભુલી ગયા આપ, આપેલા જે કોલ હતા,
ખોવાયેલા આજે છીએ ત્યારે પણ તો હતા,

કદાચીત હાથની રેખાઓ બદલાય ગઈ,
નહિતર આ ઝીર્ણરેખાઓમા આપ તો હતા,

હોઠ બંધ હોય તેને મૌન નુ નામ આપ્યુ,
બાકી હ્રદયથી બોલેલા એ સંવાદો તો હતા,

કોણે કાન ભંભેર્યા જે દરકાર નથી હવે,
કર્યા હતા જે કોલ અમને તે યાદ તો હતા,

સજાવ્યાતા ફુલો સૈજ ઉપર સુંદરતાથી,
સજાવેલા ફુલો અમારી કબર પણ તો હતા,

બોલાવતા રહ્યા ત્યારે ન આવ્યા આપ,
રડવાના બહાને મૈયતમા આવ્યા તો હતા.......

નીશીત જોશી

अन्दाजे दास्तां

अन्दाजे दास्तां ब-खुबी से बया किया,
तेरे भुलने ने हमने बहोत याद किया,

खरीद कर लाये थे दो-चार बुन्द अश्क,
उसे भी छीन कर कहां इस्तमाल किया,

परदा कर छुपाते रहे चहरे पे लिये हसी,
वही राज को शहर मे परदाफाश किया,

कैसे समजाये नासमज हम भी तो है,
हर सवाल पर तुने भी और सवाल किया,

बसर करते रहे जीन्दगी तन्हा तन्हा,
खुद जलाके दिलको अपना घर रोशन किया ।

नीशीत जोशी

जी ना पाउंगा मैं

ना सताउ पकड के दामन तो जी ना पाउंगा मै,
ना पकडु बैया ना छेडु राधे तो जी ना पाउंगा मै,

पनधट पे आ के तु भी तो फुसलाती है मुजे,
तेरे कहने पे बंशी ना बजाउ तो जी ना पाउंगा मै,

सास-ससुर के ताने सुन आ जाती है गोपीया,
अब उन्हे भी नाच ना नचाउं तो जी ना पाउंगा मै,

मन में बसाया तुने दिल मे उतार दिया मुजे,
तुज संग साथ तट पे ना नाचु तो जी ना पाउंगा मैं.........

नीशीत जोशी

नही है तुम्हारा-हमारा

तेरे बीन नही मेरा कोइ गुजारा,
मेरे दिल को बस तेरा ही सहारा,
नजदीक आये फेर लिया है मुह,
क्यों करते हो तुम आज किनारा,
गर हो कोइ शीकायत मुजसे तेरी,
कह डालो, न टटोलो जजबात हमारा,
रुठ जाओ तो मना भी ले तुजे,
खामोश लब खोलभी दो अब तुम्हारा,
कहने से कुछ सुलझ जाये शायद,
बीच अपने कुछ नही है तुम्हारा-हमारा...

नीशीत जोशी

મૌસમ

ભરોશા વિહીણ બની છે મૌસમ,
વસંત બની છે પાનખર મૌસમ,
સજાવેલા સમણા પણ ભુલાયા,
પુનમ બની અમાસની મૌસમ,
અમે કહ્યા હતા જેઓને પોતાના,
પારકા બની હવે ખીલાવે મૌસમ....
નીશીત જોશી

आज भी जीन्दा है

तेरी नीशानी आज भी जींन्दा है,
तेरी कहानी आज भी जीन्दा है,
तेरे दुप्पटेसे छुपा हुआ चहेरा,
मेरे जहनमे आज भी जीन्दा है,
दुर हो गयी मुजसे नाराजगीसे,
तेरा रूठा चहेरा दिलमे जीन्दा है,
जमाने जो कहा उनका था वो,
वक्त तो गुजर गया दिल जीन्दा है,
क्या तु भुल गयी मेरा अहेसास,
तेरा दिल मुजमे आज भी जीन्दा है.......
नीशीत जोशी

આદત પડી છે

હવે ભલે ને પળ કરે સોદા,
મને તો વહેચવાની આદત પડી છે....

હવે ભલે ને તુટે કોઇ આભા,
મને તો ખરવાની આદત પડી છે.....

હવે ભલે ને રૂધીર બને સાહી,
મને તો લખવાની આદત પડી છે......

હવે ભલે ને બદલાય મૌસમ,
મને તો ખીલવાની આદત પડી છે.....

હવે ભલે ને દુશ્મની કરે દુશ્મન,
મને તો મિત્રતાની આદત પડી છે......

હવે ભલે ને ન થાય મુલાકાત,
મને યાદેજીવવાની આદત પડી છે.....

હવે ભલે ને તે રિસાય મુજથી,
મને તો મનાવવાની આદત પડી છે.....

નીશીત જોશી ( 'પીયુની નો પરમાટ'ની એક રચનાથી પ્રેરિત )

ફેલાવે સુવાસ જગમા

ફુલોની વિસાત છે જગમા, ફેલાવે સુવાસ જગમા,
સુવે પોતે કાંટાની સૈયા પર ફેલાવે સુવાસ જગમા,

પાનખરમા ખરી જાય 'ને વંસતમા ખીલી જાય,
બાગોની ઉર્મીઓ બનીને ફેલાવે સુવાસ જગમા,

મિત્ર બને ત્યારે પોતે, દુશ્મનોની નીશાની પોતે,
હર રંગમા સજાય જઇને સુવાસ ફેલાવે જગમા,

વફાદાર હોય કે બેવફા પ્રેમી સાથ નીભાવે તેનો,
કામ કર્યે જાય સોપેલુ તે સુવાસ ફેલાવે જગમા,

નથી બની શકતા એટલા કઠોર લોહની જેમ,
નમણા, કુમળા, હોવા છતા સુવાસ ફેલાવે જગમા,

સંવેદનનુ બીજુ રુપ સાથે લાગણીઓનુ પણ,
ઋણાનાબંધન સમા એક રસે સુવાસ ફેલાવે જગમા.....

નીશીત જોશી

કોઇ જોતુ નથી

બીન લાગણીએ કંઇ એમજ બનતુ નથી,
કહેલી સાચી વાત કોઇ કાન ધરતુ નથી,

સ્નેહથી ચાલી નીકળે છે એ કલમ આતો,
આ હ્રદય અમથુ કાગળ પર ઉતરતુ નથી,

લોકો વાંચી ને વાહ વાહી આપી તો દે છે,
વીતે છે વ્યથા જેને,તેને કોઇ સમજતુ નથી,

વહે છે રૂધીર બની ને સાહી એ કાગળ પર,
કલમની આદત એ સાહીની તે કોઇ જોતુ નથી.

નીશીત જોશી

जाए तो कहां?

कहते है अब नही आते, न आने से हाल बुरा होता है,
भले हो मशहुर गलीया,ये दिलका कुचा सुना पडता है,

जैसे भी दुरिया रखनी है तुजे, रखो मेरे हमनवाज,
मेरी हर सांसमे गुंजता, तेरा ही नाम सुनायी पडता है,

महसुस हमे भी है, ईन्तजार मे हर रात का रोना,
करवटे बदल बदल कर, बिस्तरमे ही तडपना पडता है,

उठ जाते है रात मे हम, सताता है अंधेरो का डर,
चीराग जलाने पर भी रोशनीमे अंधेरा दिखायी पडता है,

और तुम कहते हो हम नही आयेंगे जाओ, लेकिन,
जाए तो कहां? हर राहमे तेरा ही शय दिखायी पडता है ।

नीशीत जोशी

મારી આ થાપણ

રડવાનુ તો છે બસ આ જ કારણ,
વળાવવી છે મારે મારી આ થાપણ,

ભણાવી ગણાવી કરી તેને મોટી ,
હવે પરત કરવી પડશે આ થાપણ,

કહે છે તે, નથી જવુ તમને મુકીને,
કહેવ્યુ પડ્યુ, તુ તો છે પારકી થાપણ,

કુળ દિપાવ્યુ ,બની સૌની લાડલી,
બીજા કુળને હવે દિપાવસે આ થાપણ,

ના માની બેસતા તેને બોજ મારો,
હ્રદય સમી વહાલી છે મુજ આ થાપણ,

કુદરતની આ રચના છે પુરાણી,
પારકાને પણ કરે પોતાના આ થાપણ,

હસાવ્યા સૌને જ્યાં સુધી હતી સાથે,
હવે જુદી થઇ બહુ રડાવશે આ થાપણ,

ગળે આવે છે ડુમો આવે આંખે દરિયો,
હસતા મોઢે સોપીશુ જેની છે આ થાપણ.

નીશીત જોશી

तुम न आये

करते रहे याद मगर तुम न आये,
नजरे हुई लाचार पर तुम न आये,

कहा था नीभायेंगे साथ कयामत तक,
रात भी हुई विरान पर तुम न आये,

बदल गये मौसम पतजड हुआ वसंत,
मुरजा रहे है फुल पर तुम न आये,

दिन बचे है चार जीवनके अब तो सुन,
आश हुई नीराश पर तुम न आये......

आओना......तडपाओना......

नीशीत जोशी

लगता है

आजकल कौन कहां युहीं किसके लिये इतना सोचता है,
दोस्तो की दोस्ती भी रोज नया नया ईम्तीहा लगता है,

धडकन तु, सांसो मे बसे हो तुम, कहते है गैरो के आगे,
रहते हो जब सामने उनके तब तो लबको ताला लगता है,

खिडकीसे झांकके छीप जाते हो,दर से चले जाते हो वापस,
हमारा आना तेरी गली में शायद तुजे मुफलीसी लगता है,

न मानेगें बुरा गर मना करोगे तुम मुजे आके एकबार भी,
दिलसे खुरेचे हुए पुराने झख्म भी सभी नया सा लगता है,

सोचते बहोत हो, कह डालो जो कहने को मन करे तेरा भी,
मगर प्यार के हर लब्ज अब मुजे हाले-कातीलाना लगता है,

काबु मे रखते थे जजबात अपने कभी बया न किया किसीसे,
तेरी ही याद मे रात रात भर जागना अब दर्देनसीब लगता है.....

नीशीत जोशी